طی دهههای اخیر اصطلاح سبک زندگی (به انگلیسی: Lifestyle) به یکی از اصطلاحات رایج در کتابها، مقالات، رسانهها و حتی گفتگوهای روزمره تبدیل شده است. پزشکان از بیماریهای سبک زندگی حرف میزنند و برخی از بیماریها – مانند سرطان ریه، سکته و بیماری عروق کرونر – را به سبک زندگی ما نسبت میدهند. آنها ما را تشویق میکنند که «سبک زندگی سالم» داشته باشیم تا خطر ابتلا به بیماریها – خصوصاً در سن بالاتر – کاهش پیدا کند.
سیاستمداران از سبک زندگی مردم حرف میزنند در برخی کشورها که سیاستگذاری متمرکزتر است، شکل مطلوبی از سبک زندگی را تعریف میکنند و از مردم میخواهند که به آن سبک نزدیک شوند. این کلمه در رسانهها هم بسیار به کار میرود. مثلاً از مسئولین نقل میشود که «سبک زندگی مردم کشور ما ایرانی و اسلامی است.» جامعهشناسان به سبک زندگی در گروههای مختلف جامعه میپردازند و تغییرات سبک زندگی مردم را در طول زمان بررسی میکند.
فعالان بازاریابی و برندینگ هم از سبک زندگی مشتریان و مخاطبان حرف میزنند و میکوشند با تحقیق در مورد سبک زندگی گروههای هدف خود، محصولاتی بهتر عرضه کرده و کمپینهای تبلیغاتی و برنامههای ترویجی (پروموشن) بهتری اجرا کنند. جدای از استفادههای تخصصی، این اصطلاح در فضای عمومی جامعه تقریباً برای توصیف هر چیزی به کار میرود. توصیف مایکل سوبِل در اوایل دههٔ هشتاد میلادی خواندنی است (+):
لایف استایل از واژگانی است که در زبان انگلیسی به شدت مورد سوءاستفاده قرار گرفته است.
دانشمندان علوم اجتماعی، روزنامهنگاران و مردم کوچه و خیابان از این واژه تقریباً برای توصیف هر چیزی که برایشان جالب است استفاده میکنند؛ از مُد و بودیسم تا آشپزی فرانسوی. به نظر میرسد که هر چه بیشتر دربارهٔ این واژه صحبت میشود، معنایش بیشتر از دست میرود. لایف استایل به واژهای تبدیل شده است که همهجور معنایی میدهد و در واقع هیچ معنایی نمیدهد.